Заўтра — чарговы дзень нараджэння камсамола. У гэты дзень у далёкім 1918 годзе на 1-ым Усерасійскім з’ездзе саюзаў рабочай і сялянскай моладзі быў утвораны Расійскі камуністычны саюз моладзі, які ў 1924 годзе стаў Ленінскім, а з 1926 — Усесаюзным.
Няма ў гісторыі іншых прыкладаў такога магутнага маладзёжнага руху, якім быў Ленінскі камсамол. У мірны час і ў гады войнаў камсамольцы былі наперадзе: ішлі ў бой, пакаралі цаліну, ехалі на новабудоўлі, працавалі на вёсцы і заўсёды вялі за сабой моладзь.
Прыклад беззапаветнага служэння камсамольцаў Радзіме, народу заўсёды будзе ў памяці цяперашняга і будучага пакаленняў. Школу камсамола прайшлі шмат нашых землякоў. Сярод іх — А.Н.Падаляк, які з 1956 года звязаў свой лёс з маладзёжным рухам. У памяці Анатоля Навумавіча — слаўныя справы, камсамольскае братэрства, а дзень нараджэння камсамола для яго — адно з любімых святаў.

— Да моладзі ў той час, як і зараз, ставіліся добразычліва, з увагай,— падкрэсліў пры размове А.Н.Падаляк.— Узяць, да прыкладу, старшыню калгаса “Рассвет” К.П.Арлоўскага. Ён заўсёды пад-трымліваў любую ініцыятыву камсамольцаў, ішоў ім на-сустрач.
Аднойчы другі сакратар РК камсамола Анатоль Падаляк звярнуўся да Арлоўскага з просьбай прыняць удзел у чарговым сходзе камсамольцаў гаспадаркі. Старшыня згадзіўся і слова сваё стрымаў. Хлопцы і дзяўчаты абмяркоўвалі пытанне аб будаўніцтве танцпляцоўкі ў Мышкавічах. Было вырашана арганізаваць камсамольскі суботнік, а ў Кірылы Пракопавіча папрасілі будматэрыялаў. Ён паабяцаў, што выдзеліць усё неабходнае для будаўніцтва, а таксама накіруе прараба.
Як было дамоўлена, у наступную нядзелю камсамольцы сабраліся на вызначаным месцы, да таго ж дамовіліся самі назбіраць дошак, цвікоў з тым, каб пазбавіць гэтага клопату старшыню гаспадаркі: у яго і так іх хапае. Сакратар камсамольскай арганізацыі Уладзімір Бяляўскі пайшоў да Арлоўскага, каб паведаміць Кірылу Пракопавічу аб прынятым імі рашэнні.
Але кіраўнік і слухаць не захацеў: «Я ж паабяцаў!» Затым, крыху падумаўшы, Кірыла Пракопавіч падкрэсліў, што калгаснікі самі пабудуюць ім круглую з цынкавым дахам танцпляцоўку з высокімі дрэвамі да столі. І слова сваё кіраўнік стрымаў. Толькі папрасіў камсамольцаў: пакуль будзе весціся будаўніцтва — яны павінны працаваць без парушэнняў працоўнай дысцыпліны.
— У 60-я гады гаспадаркі пачалі вырошчваць кукурузу і цукровыя буракі,— працягвае А.Н. Падаляк.— Для гэтага ствараліся камсамольска-маладзёжныя брыгады, звенні. Перадавікам уручалі пераходныя сцягі, вымпелы — у той час і размовы не ішло аб тэлевізарах, халадзільніках (такія падарункі зараз атрымліваюць старанныя працаўнікі). Дзяўчаты і юнакі працавалі ўдарна, ні ў чым не ўступалі старэйшым таварышам. Перад моладдзю стаяла задача — працаваць аддана, бо толькі ў працы, разам з рабочымі і сялянамі можна было стаць сапраўднымі камуністамі.
Зараз маладыя людзі больш патрабавальныя да выбару прафесіі, памеру заработнай платы. А працаваць на грамадскіх пачатках і наогул не вельмі вітаецца. Як заваяваць сэрцы сучасных рабят, пераемніку камсамола — Беларускаму рэспубліканскаму саюзу моладзі над гэтым трэба пастаянна працаваць. Наладзіць работу будатрадаў, паўдзельнічаць у суботніках — яшчэ не ўсё, чым павінна займацца арганізацыя. Неабходна нацэльваць сучасную моладзь на вырашэнне важных задач, адпавядаючых эканамічнай і сацыяльна-палітычнай сітуацыі ў краіне. Трэба ўдзяляць значную ўвагу такім пытанням, як арганізацыя цікавага правядзення вольнага часу юнакоў і дзяўчат, займацца іх працаўладкаваннем, вырашаць жыллёвыя праблемы маладых сем’яў.
А ў тым, што БРСМ патрэбны — сумненняў няма. Па сваёй прыродзе моладзі трэба аб’ядноўвацца, адгукацца на ініцыятывы, бо ёй уласцівы патрыятызм, імкненне да ўсяго новага. А рэалізоўваць усё гэта і заклікана грамад-скае аб’яднанне.
Анатоль Навумавіч з пачуццём гонару называў прозвішчы сакратароў пярвічак, якія ў свой час уносілі важкі ўклад у развіццё і станаўленне маладзёжнага руху на Кіраўшчыне. Сярод іх — Святлана Азярэц, Міхаіл Дзятлаў, Кацярына Масюковіч, Анатоль Маглюй, Мікалай Сакалоўскі, Ганна Каралько, Анатоль Пявец, Іван Сапажкоў, Ганна Салановіч, Вольга Дайнека, Эма Харчанка, Віктар Баяршчонак, Сева Бяляўскі, Валянціна Міхалап, Марыя і Віктар Міхалапы і іншыя.
Таццяна БАРАДЗІНА.
P.S. “Не расстанусь с комсомолом — буду вечно молодым!”— радкі вядомай песні прыйшлі на памяць, калі размаўляла з А.Н.Падаляком. Гэтыя словы вельмі падыходзяць былому важаку моладзі. Няхай і надалей у яго вачах іскрыцца прыцягальны юнацкі запал!