Не дачакаўся…
Трымацца доўга цяжка. Асабліва, калі не церпіцца… Менавіта так можна расцэньваць паводзіны жыхара Баравіцкага сельсавета Е., якога яшчэ ў 2011 годзе за неаднаразовае кіраванне ў нецвярозым стане транспартнымі сродкамі судом раёна пазбавілі права імі кіраваць. Час ішоў. І вось ужо сёлетняй восенню завяршаўся тэрмін пакарання. Яшчэ крыху — і можна зноў за руль. Афіцыйна. Але ж пераадолела так званая “нецярпячка”… Е. сеў-такі за руль трактара МТЗ-80, не дачакаўшыся “зялёнага свету”. Больш таго: зноў у нецвярозым стане кіраваў сельгасмашынай. Цяпер на яго заведзена крымінальная справа. Мужчыне давядзецца адказваць перад законам яшчэ больш жорстка: згодна Крымінальнага кодэксу Рэспублікі Беларусь аматар паездзіць за рулём пасля чаркі ў вышэй названай сітуацыі будзе прыцягнуты да значнага штрафу альбо будзе арыштаваны на тэрмін да 6 месяцаў. Павучальны ўрок!..

Хто каго любіць,
той таго і “чубіць”?..
Вядомая народная прымаўка не страціць сваёй актуальнасці, бадай, ва ўсе часы. Шкада толькі, што часам не ў той бок развіваюцца падзеі. Інакш як можна растлумачыць падобныя паводзіны мужа ў адносінах да жонкі ці яшчэ горш: сына да маці… Але ж такія праявы, на жаль, ёсць. Вось прыклады толькі за верасень.
У Кіраўску грамадзянін М. у стане алкагольнага ап’янення пачаў збіваць жонку — відаць, “пад мухай” яму здалося, што каханая чымсьці не дагадзіла… У Пацавай Слабадзе грамадзянін А. наогул сістэматычна збіваў сваю нарачоную, пакуль справай не заняліся праваахоўныя органы.
А вось як растлумачыць па-чалавечы, калі сын збівае маці — тую, для яго святую жанчыну, якая дала яму жыццё?.. Але, на жаль, і такое здараецца. У райцэнтры, да прыкладу, грамадзянін К., які пражывае па зав. Ленінскаму, наносіў удары сваёй маці па ходу ўзнікшага паміж імі канфлікту.
У вёсцы Шмакі — яшчэ больш “яскравая” карціна непаразумення бацькоў і дзяцей. Прычым гэтае непаразуменне, як высветлілася, ішло ад маладзейшага пакалення пад уплывам ужытага, а, дакладней, “недаўжытага” алкаголю. Грамадзянін Ж., злоўжываючы спіртным, неаднаразова шукаў сродкі для “завесялення цела і душы” ў маці-пенсіянеркі, бо, відаць, іншага заробку ў працаздольнага мужчыны так і не знаходзілася. Даходзіла да таго, што сын не толькі збіваў маці, але і прымушаў (нават пад пагрозай нажа!) ісці на аддзяленне паштовай сувязі, каб атрымаць пенсію… Цікава, пра што тады думаў Ж., а маці марыла, калі калыхала яго ў люльцы, што вырасце сынок сапраўдным чалавекам і дагледзіць у старасці?..
Мікалай НАЗАРЧУК,
намеснік начальніка РАУС.