27 год таму, 2 красавіка, у календары беларусаў і расіян з’явілася агульнае свята – Дзень яднання народаў Беларусі і Расіі, які сімвалізуе чарговы этап збліжэння дзвюх дзяржаў.

Агульныя гісторыя, культура, выпрабаванні і перамогі, лад жыцця і традыцыі – тое, што стагоддзямі звязвае народы, і не толькі на палітычным узроўні. Беларусы і расіяне разам працуюць,
разам святкуюць, ствараюць моцныя інтэрнацыянальныя сем’і. Прыклад таму – сям’я Вячаслава і Таццяны Кулагіных з Кіраўска. Для Вячаслава, ураджэнца г.Мурманска Расійскай Федэрацыі, Беларусь стала па-сапраўднаму другой Радзімай. У Кіраўску жыла яго бабуля – маці бацькі. Вячаслаў прыгадвае: “У дзяцінстве я часта прыязджаў да бабулі, мне падабалася Беларусь, у прыватнасці Кіраўск, за ўтульнасць і спакой, прыгожую прыроду, добразычлівых людзей. Пасля заканчэння дзевяці класаў у Мурманску вырашыў пераехаць сюды вучыцца, ды і дапамагаць бабулі па гаспадарцы”. Юнак скончыў Кіраўскі ліцэй №15, затым Жыліцкі сельскагаспадарчы каледж. На Кіраўшчыне прайшла большая частка яго свядомага жыцця, дзе ён рэалізаваўся ў прафесійным плане – 10 год працуе майстрам ва УКП “Жылкамгас”, карыстаецца даверам кіраўніцтва і павагай калег. Тут ён сустрэў сваю другую палову – кіраўчанку Таццяну, вынікам яднання з якой стала іх трое дзетак: Настасся і Міхаіл вучацца ў СШ №1, чатырохгадовая Васіліса наведвае дашкольны цэнтр развіцця дзіцяці.
Кулагіны разам пабудавалі добраўпарадкаваны дом, у якім іх сям’і жывецца камфортна, утульна і весела. У Мурманск – у госці да бацькоў – Кулагіны ездзілі часта, а калі бабулі не стала, бацькі Вячаслава вырашылі пераехаць у Беларусь, бліжэй да дзяцей і зараз таксама жывуць у Кіраўску.
Пражыўшы шмат год у Сінявокай, пабудаваўшы тут моцную шчаслівую сям’ю, знайшоўшы сваё месца ў прафесіі, Вячаслаў ўсё часцей і часцей задумваўся аб атрыманні беларускага
грамадзянства. І вось ў канцы мінулага года ён ажыццявіў
думку – стаў паўнапраўным грамадзянінам Рэспублікі Беларусь.
Яўгенія БЯЛЬКО.
Фота Максіма МІКЕШЫНА.