Сярод заган роду чалавечага, якіх нямала ў сучасным грамадстве, “пальма першынства”, належыць найгоршаму і самаму страшнаму злачынству — забойству. Наўмыснае проціпраўнае пазбаўленне жыцця іншага чалавека, як трактуе гэта антыграмадскае дзеянне Крымінальны кодэкс, супярэчыць цвярозаму розуму, існуючым правілам цывілізаваных паводзін і, больш таго, закону Божаму. А ён, як вядома, заклікае — не забі!
Маладая, крыху за дваццаць, жыхарка в.Стаўпішчы Вольга Н. не толькі перасту- піла закон, учыніўшы забойства, яна парушыла маральныя ўстоі грамадства, бо падняла руку на святое — на ўласную маці…
Трагедыя разыгралася жнівеньскім вечарам мінулага года. Першапрычынай сваркі, наступнага высвятлення адносін з крывавай развязкай стала сумеснае распіццё спіртнога. З самай раніцы ўся сям’я: маці, дачка і айчым — дружна рушылі на мясцовае аддзяленне сувязі за бацькавай пенсіяй, а з грашамі на руках — у магазін, дзе набылі дзве бутэлькі віна па 0,7 л, а дома яго сумесна распілі.
Бліжэй да абеда ўсёй кампаніяй пайшлі да Вольгавай сястры, таксама жыхаркі гэтай вёскі. Для маці з айчымам па іх просьбе Ірына пасцяліла ў хлеве, і тыя леглі адпачываць, а вось Вользе няймелася. Яна нервова курыла, седзячы ў двары, а пазней гаспадыня дома пачула, як сястра сварыцца з маці, патрабуючы ў яе грошы.
Трэба адзначыць, што Вольга Н., якой за тры месяцы да апісаных падзей споўніўся 21 год, нідзе не вучылася і не працавала, жыла за кошт матчынай пенсіі, перабівалася выпадковымі заробкамі, паспела пабыць пад судом і атрымаць пакаранне за здзекі над маці. Таму, калі жанчыны пайшлі ў бок свайго дома, следам за імі на веласіпедзе паехала і Ірына, каб уціхамірыць сястру. Але ў матчынай хаце сварка аднавілася, толькі зараз усю агрэсію Вольга пераключыла на сястру. І так гучна яны лаяліся, што прыцягнулі ўвагу ўчастковага міліцыянера, які на той час быў у вёсцы, праводзячы прафілактычную работу з насельніцтвам. Ён зайшоў у двор і… трапіў пад сапраўдную лавіну нецэнзурнай лаянкі сваёй “падапечнай”, больш таго, яна кінулася біцца з супрацоўнікам органаў унутраных спраў, адарвала пагон з яго форменнай кашулі, пагражала ломам. Раз’юшаную маладзіцу ўдалося супакоіць дапамогай падаспеўшых суседак.
На некалькі мінут, пакуль выклікаў па мабільным тэлефоне міліцэйскі нарад, участковы інспектар выпусціў Вольгу з поля зроку. А тая, ускочыўшы ў дом, натрапіла на маці, разбуджаную крыкамі са двара. Яе словы, нецвярозае енчанне толькі яшчэ больш раззлавалі дачку, і яна, схапіўшы сякеру, нанесла старой некалькі ўдараў абухом і лязой у вобласць галавы і шыі…
Ад атрыманых траўм сталая жанчына, дастаўленая ў райбальніцу, на наступны дзень памерла.
На судзе Вольга Н. сваёй віны ў забойстве не адмаўляла, ды гэта пацверджана і неабвержнымі доказамі і паказаннямі сведкаў, але сцвярджала, што забіваць маці не хацела…
Суд прызнаў маладую жанчыну вінаватай ва ўчыненні насілля і пагрозе прымянення насілля ў адносінах работніка органаў унутраных спраў у мэтах перашкаджэння яго законнай дзейнасці, і назначыў 6 месяцаў арышту, а таксама пры-знаў вінаватай у забойстве чалавека і назначыў 9 гадоў па-збаўлення волі з адбываннем пакарання ў папраўчай калоніі на ўмовах агульнага рэжыму. Суд таксама прымяніў да Вольгі Н. арт. 107 Крымінальнага кодэксу, назначыўшы лячэнне ад хранічнага алкагалізму…
Марына ГАШКО,
памочнік пракурора раёна.