У пятніцу каля памятнага знака воінам-кіраўчанам, якія прымалі ўдзел у ліквідацыі лакальных канфліктаў, прайшоў урачыста-жалобны мітынг, прысвечаны 25-годдзю вываду савецкіх войскаў з Афганістана. Каля памятнага знака і ганаровай варты стаялі юнакі з партрэтамі загінуўшых воінаў-землякоў: Пятра Петрусевіча, Віктара Шумілава, Аляксандра Ядлоўскага, якія былі ўзнагароджаны пасмяротна ордэнам «Чырвоная Зорка». Удзел у мітынгу прымалі воіны-інтэрнацыяналісты, прадстаўнікі раённай улады, кіраўнікі і прадстаўнікі арганізацый, грамадскіх аб’яднанняў, вучні, моладзь жыхары горада.
Да прысутных звярнуўся старшыня райвыканкама Уладзімір Піскіжаў:
— Мінула чвэрць стагоддзя з таго часу, як апошняя ваенная калона прайшла праз раку Амудар’я, завяршаючы вывад савецкіх войскаў з Афганістана. Гэтая вайна была першай буйной антытэрарыстычнай кампаніяй у навейшай гісторыі, яна наглядна прадэманстравала высокія маральна-баявыя якасці савецкіх воінаў.
У Афганістане прайшлі праверку на трываласць тысячы воінаў. 76 савецкіх вайскоўцаў былі ўдастоены звання Героя Савецкага Саюза, 103 узнагароджаны ордэнам Леніна. Час аддаляе нас ад страшных падзей, якія адбываліся ў той далёкай усходняй краіне, але памяць пра вайну па-ранейшаму болем адгукаецца ў сэрцах маці, бацькоў, удоў, дзяцей. Яны да гэтага часу памятаюць пра тых хлопцаў, якія вярталіся дадому «грузам 200».

Каля 30 тысяч ураджэнцаў Беларусі праходзілі службу ў Афгане, з іх 81 кіраўчанін. У гэтай страшнай вайне загінуў 771 чалавек, 12 беларусаў да гэтага часу лічацца без вестак прапаўшымі, тысячы засталіся інвалідамі, а тром нашым героям-землякам не наканавана было вярнуцца дадому.
Як адзначыў Уладзімір Піскіжаў, гэтая вайна ўвайшла ў гісторыю як трагедыя 20 стагоддзя, якая пазбавіла жыццяў тысяч маладых хлопцаў. У Рэспубліцы Беларусь пры-знанне подзвігу воінаў-інтэрнацыяналістаў застаецца нязменным.
З гонарам выканаўшы свой абавязак салдата, многія з інтэрнацыяналістаў працягваюць годна працаваць на карысць нашай кіраўскай зямлі. Сёння ва ўмовах новых выклікаў сучаснасці наша дзяржава высока цэніць ролю воінаў-інтэрнацыяналістаў ва ўмацаванні згоды ў грамадстве, выхаванні падрастаючага пакалення ў духу патрыятызму, стойкасці і самаахвярнага служэння Айчыне.
Сёння сумеснымі намаганнямі Кіраўскай раённай арганізацыі грамадскага аб’яднання «Беларускі рэспубліканскі саюз ветэранаў вайны ў Афганістане” і органаў выканаўчай улады раёна ствараецца кніга, дзе будуць утрымлівацца не толькі біяграфічныя дадзеныя воінаў-інтэрнацыяналістаў, але і ўспаміны, пісьмы маладых салдат.
За актыўную жыццёвую пазіцыю і работу па патрыятычным выхаванні Беларускай Рэспубліканскай арганізацыяй грамадскага аб’яднання «Беларускі Саюз ветэранаў вайны ў Афганістане» нагрудным знакам «За заслугі»  1 ступені былі ўзнагароджаны Юрый Каган, Барыс Карпенка, Ула-дзімір Ляскоў, Уладзімір Перадня.
У сувязі з 20-годдзем стварэння беларускага Саюза ветэранаў вайны ў Афганістане нагрудным знакам былі ўзнагароджаны Анатоль Ткачоў і Васіль Рублеўскі.
Старшыня раённай арганізацыі грамадскага аб’яднання “Беларускі саюз ветэранаў вайны ў Афганістане» Юрый Сафронаў у сваёй прамове адзначыў:
— Многія з нас пасля  Афганістана знайшлі свой жыццёвы шлях, атрымалі адукацыю і працуюць на карысць нашай Радзімы. І мы ўвесь час памятаем пра нашых таварышаў, якія загінулі. Для воінаў-інтэрнацыяналістаў 15 лютага — гэта свята, таму што больш у Афганістане не гінулі нашы хлопцы. А для маці, чые сыны загінулі на далекай зямлі, гэта дзень смутку.
Каля фотаздымкаў загінуўшых юнакоў, нашых землякоў былі пастаўлены запаленыя лампадкі. Шануючы подзвіг тых, хто не вярнуўся з вайны ў Афганістане, прысутныя ўсклалі вянкі і кветкі да памятнага знака воінам-інтэрнацыяналістам.

15 лютага старшыня райвыканкама Уладзімір Піскіжаў і начальнік ад-дзела ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі Андрэй Карпук наведалі маці, чые сыны загінулі ў Афганістане — Надзею Рыгораўну Ядлоўскую з п.Жылічы і Вольгу Акімаўну Шумілаву з в.Гарадзец.
Маці, не дачакаўшыеся з вайны сыноў, памятаюць іх і беражліва захоўваюць гэтую памяць у сэрцах.
Надзея Рыгораўна Ядлоўская ў памяць аб сваім сыночку Сашы, які загінуў у 1986 годзе, стварыла ў хаце куток памяці. Ў ім, як у музеі, на сцяне вісяць фотаздымкі  юнацтва сына, а таксама ваенныя, тыя, што яна атрымала разам з пісьмамі, якім не наканавана было дайсці. Яго у знагароды, асабістыя рэчы для Надзеі Рыгораўны — гэта самыя дарагія скарбы.
Госці з зацікаўленасцю разглядалі фотаздымкі сыноў абодвух маці, баявыя ўзнагароды. Размова атрымалася шчырая, адкрытая і зацікаўленая.
Варта адзначыць, што галоўная мэта візіту старшыні райвыканкама была даведацца аб праблемах і патрэбах жанчын, прапанаваць ім дапамогу ў арганізацыі лячэння і адпачынку, у вырашэнні бытавых праблем. А таксама ўручыць матэрыяльную дапамогу згодна рашэння аблвыканкама.
Як вядома, вайна не завяршаецца тым доўгачаканым момантам, калі змаўкае зброя. Яна працягваецца ў душах тых, хто ў ёй удзельнічаў, у памяці нашчадкаў. І тая вайна на афганскай зямлі — не выключэнне…