Напярэдадні Дня Кастрычніцкай рэвалюцыі мы папрасілі кіраўчан падзяліцца меркаваннямі наконт гэтай гістарычнай падзеі.

Васіль МАРКЕВІЧ, старшыня раённай арганізацыі РГА “Белая Русь”, першы сакратар раённай арганізацыі Камуністычнай партыі Беларусі:
– Кастрычніцкая рэвалюцыя 1917 года стала лёсавызначальнай падзеяй у гісторыі нашай Айчыны. Дзякуючы ёй беларускі народ набыў дзяржаўнасць. У простых людзей з’явілася магчымасць заявіць аб сабе, атрымаць многія правы і свабоды.
Абвешчаныя тады ідэі адзінства, салідарнасці і сёння ў цэнтры ўвагі. У нашай краіне бягучы год праходзіць пад знакам Года народнага адзінства.
Зараз да Дня Кастрычніцкай рэвалюцыі ў Беларусі прымяркоўваюць урачыстае адкрыццё значных аб’ектаў сацыяльна-культурнай, спартыўнай сфер, інфраструктурных праектаў. Праходзяць памятныя мітынгі, асветніцкія мерапрыемствы па патрыятычным выхаванні моладзі – яна павінна ведаць і паважаць гісторыю сваёй краіны.
Увага ў святочны дзень надаецца памятным месцам. Адно з такіх у нашым раёне – помнік земляку, удзельніку Лютаўскай і Кастрычніцкай рэвалюцый 1917 года, грама­дзянскай вайны Ісідору Фёдаравічу Пятрушу ў Стаўпішчах.
Актыўны ўдзел у святочных, патрыятычных мерапрыемствах прымаюць члены раённых структур РГА “Белая Русь”, Камуністычнай партыі Беларусі, якія ў сваіх радах налічваюць адпаведна па 640 і 60 чалавек. Вопыт ветэранаў, якія ўнеслі вялікі ўклад ва ўмацаванне эканомікі раёна, працаўнікоў, праслаўляючых Кіраўшчыну сёння, – бясцэнны для маладога пакалення, якое павінна адчуваць адказнасць за будучыню Беларусі.

Ларыса БУДНІЦКАЯ, настаўнік гісторыі і грамадазнаўства Баравіцкай СШ:
– Можна па-рознаму ставіцца да гэтай даты, што, дарэчы, і адбываецца ў грамадстве. Але той факт, что Кастрычніцкая рэвалюцыя 1917 года стала адной с важнейшых гістарычных падзей сусветнага маштаба, адмаўляць нельга адназначна. Прычым яна была заканамернай і непазбежнай для таго часу і адбылася пры поўнай падтрымцы народных мас.
Асабіста для мяне Дзень Кастрычніцкай рэвалюцыі – гэта гісторыя маёй Радзімы, маёй краіны. Тут я атрымала адукацыю і выхаванне. Нас вучылі лепшым чалавечым якасцям: любіць і цаніць сваю дзяржаву, бацькоў, паважаць старэйшых, быць працавітымі і адказнымі, падтрымліваць і абараняць інтарэсы калектыву, у якім кожны яго ўдзельнік разглядаўся як асоба. Вялікую ролю ў фарміраванні майго характару і светапогляду адыграў ў свой час актыўны ўдзел у піянерскім і камсамольскім жыцці. Пра гэты цікавы і насычаны час, сваё юнацтва я і сёння ўспамінаю з асаблівай цеплынёй. Разам з сябрамі па школе мы ўдзельнічалі ў працоўных дэсантах, збіралі металалом і макулатуру, шэфствавалі над ветэранамі вайны і працы, ад якіх чулі шматлікія расказы аб іх ваеннай маладосці, калі яны абаранялі заваёвы сваіх бацькоў, той жа Кастрычніцкай рэвалюцыі.
У памяці таксама – яркія ўспаміны аб святкаванні гэтага дня – у самым шырокім маштабе на ўзроўні вялікай краіны – былога СССР. Адзначалі гэты дзень і ў кожнай сям’і. У нашай, да прыкладу, абавязкова было ўрачыстае чаяпіцце з тортам…
Як бы там ні было, лічу, што гэтая дата – частка нашай гісторыі. Кастрычнік 1917 года надоўга вызначыў накірункі развіцця як дзяржавы ў цэлым, у саставе якой была і наша Беларусь, так і для кожнага чалавека, натхніў наш народ на значныя і выдатныя дасягненні.

Святлана КАРАНКЕВІЧ, кіраўчанка:
– Дзень Кастрычніцкай рэвалюцыі для нас, людзей, нара­дзіўшыхся і жыўшых у вялікай краіне пад назвай Савецкі Саюз, на працягу дзесяцігоддзяў лічыўся галоўным святам. 7 лістапада ва ўсіх гарадах праходзілі святочныя шэсці. Адбываліся ўрачыстыя адкрыцці пабудаваных аб’ектаў, спартыўных пляцовак, навасёлам уручалі ключы ад кватэр. Гэтыя традыцыі захоўваюцца і зараз.
Калектывы арганізацый і прадпрыемстваў імкнуліся да Дня Кастрычніцкай рэвалюцыі выканаць гадавыя заданні, аб чым потым гучала з высокіх трыбун. А якім прыгожым быў Кіраўск у гэты дзень: паўсюль – рознакаляровыя флагі, гучала музыка, ладзіўся святочны гандаль рознымі таварамі, гулялі людзі. Шмат прыязджала сяльчан: калоны ішлі з гармонікамі, перадавікі – з прыгожымі атласнымі стужкамі з надпісам “Пераможца сацыялістычнага спаборніцтва”.
Для нас, прадстаўнікоў старэйшага пакалення, і дагэтуль 7 лістапада ўспрамаецца як нешта добрае, светлае, аб’ядноўваючае.
У свой час, калі была ў школе піянерважатай, мы з дзецьмі выраблялі рознакаляровыя кветкі з паперы, падпісвалі транспаранты. А потым упрыгожаная калона ад школы рухалася ў бок плошчы імя Кірава, дзе і адбывалася галоўная святочная падзея.
Пазней, калі ў 1981-1986 гадах працавала загадчыкам аддзела прапаганды і агітацыі райкама партыі, сама рыхтавала сцэнарыі да святочных мерапрыемстваў. Памятаю, наколькі хвалявалася, прадумваючы кожнае слова, кожную песню ў сцэнарыі, балазе, побач былі надзейныя калегі, якія дапамагалі. У мяне і дагэтуль захоўваецца некалькі сцэнарыяў, прымеркаваных да Дня Вялікай Кастрычніцкай рэвалюцыі. Іншы раз, перагортваючы іх, чытаючы прозвішчы людзей, якіх ушаноўвалі на свяце, успамінаю гады сваёй маладосці, сваіх сяброў, яркія моманты ў станаўленні і развіцці нашага Кіраўска.
І дагэтуль 7 лістапада для мяне і маёй сям’і застаецца любімым святам: мы віншуем сваіх былых калег, сяброў, збіраемся з роднымі за сталом. У кожнага пакалення ёсць свае, дарагія сэрцу падзеі і даты…