Прафесія — ваенны (бліц-інтэрв’ю з курсантамі-вайскоўцамі — ураджэнцамі Кіраўшчыны)
Штогод некаторыя ўраджэнцы Кіраўшчыны вырашаюць звязаць сваё жыццё з арміяй: застаюцца служыць пасля праходжання тэрміновай службы, паступаюць у ваенныя навучальныя ўстановы. Мы мелі магчымасць падчас зімовых канікулаў курсантаў сустрэцца і пагаварыць з імі:
Сяргей МІХАЛАП, курсант 1 курса Ваеннай акадэміі Рэспублікі Беларусь:
— Пасля заканчэння 9 класаў СШ №1 я паступіў у Магілёўскі абласны ліцэй, абраўшы фізіка-матэматычны профіль. Вырашыў выбраць ваенны накірунак, які лічу важным і неабходным для грамадства і дзяржавы. Маю ідэю падтрымалі і бацькі. Да таго ж, мой тата сам скончыў Ваенную акадэмію і Акадэмію МУС Рэспублікі Беларусь, а цяпер працуе ў РАУС. Так што, можна сказаць, я пайшоў па слядах бацькі — служыць народу і Айчыне.
Паспяхова здаў уступныя іспыты, уключаючы праверку фізічных здольнасцей. Нарматывы, якія трэба здаваць, не складаныя — бег, падцягванне і г.д. Усё гэта робіцца ў школе, і любы актыўны хлопец, калі ў дзяцінстве быў са спортам і здаровым ладам жыцця на «ты», без праблем справіцца.
Паступіў я на факультэт ваеннай разведкі. Праз гады атрымаю спецыяльнасць «эксплуатацыя сродкаў радыёэлектроннай разведкі”.
Пасля праходжання “курса маладога байца” мы прыступілі да вучобы. Прадметы пераважна агульнаадукацыйныя, але з упорам на прафесійную лексіку. Таксама паступова нас уводзяць у спецыяльнасць, знаёмяць з асновамі і важнымі нюансамі.
Лічу, што кандыдатам для службы ў арміі і ваеннай сферы павінны быць уласцівыя камунікабельнасць, адказнасць, бесканфліктнасць, трываласць, настойлівасць і ўменне пастаяць за сябе. Любоў да Радзімы і адданасць ёй — бадай, галоўнае ў маёй прафесіі. Упэўнены, што дастойна правяду гады вучобы і з гонарам буду выконваць свае службовыя абавязкі.
Арцём СЯМЁНАЎ, курсант 1 курса Ваеннай акадэміі Рэспублікі Беларусь:
— Пра тое, што стану ваенным, марыў яшчэ са школы. З гульняў у «казакі-разбойнікі» і «вайнушкі» цяга да актыўнасці, кемлівасці, важнай прафесіі перайшла да імкнення паступіць у ваенную навучальную ўстанову.
З 9 класа Дабаснянскай школы, дзе я вучыўся, стаў планаваць сваё паступленне. Вырашыў паступаць у Ваенную акадэмію Рэспублікі Беларусь на факультэт супрацьпаветранай абароны. Варыянт мне спадабаўся не толькі з-за прыналежнасці да жаданай сферы дзейнасці, але і з-за добрых перспектыў: акрамя вайсковага звання выпускнікі атрымліваюць і інжынерную спецыяльнасць. Калі не атрымаецца служыць у арміі, можна працаваць па грамадзянскай спецыяльнасці.
У старэйшых класах я ўзмоцнена рыхтаваўся да паступлення: падцягваў фізічную падрыхтоўку, паглыблена вывучаў фізіку, матэматыку і рускую мову, па якіх у выніку здаваў цэнтралізаванае тэставанне. Паспяхова прайшоў медкамісію, набраў неабходныя балы на ЦТ — і здзейснілася мара.
Мае бацькі, старэйшы брат, які, дарэчы, нядаўна прыйшоў з арміі, сваякі — усе падтрымалі мяне і былі шчыра рады, за што я ім удзячны. Яны не менш за мяне хацелі, каб усё атрымалася.
Шчыра кажучы, спачатку былі цяжкасці — трапіўшы на «курс маладога байца», складана было прызвычаіцца да ранняга пад’ёму, строгай дысцыпліны. Але з цягам часу я зразумеў, што абраў правільны шлях і ні аб чым не шкадую.
Тым, хто плануе паступаць у ваенныя ўстановы адукацыі, хачу даць параду: старайцеся вучыцца, упор рабіце на матэматыку, а таксама на фізічную падрыхтоўку.
Ігар ХРАМЦОЎ, курсант 1-га курса Ваенна-медыцынскай акадэміі імя Кірава, г.Санкт-Пецярбург:
— Мяркую, што большасць хлопцаў хоць аднойчы задумваецца аб прафесіі ваеннага. Быць абаронцам сваёй краіны, народа — прэстыжна і адказна.
Быць ваенным, прычым ваенным медыкам, — гэта мая дзіцячая мара, і для яе здзяйснення я імкнуўся прыкласці ўсе намаганні. У школе надаваў увагу вучобе, а пасля заканчэння 6-ці класаў паступіў у Сувораўскае ваеннае вучылішча. Шчыра кажучы, спачатку было вельмі няпроста: строгая дысцыпліна, дзень распісаны па хвілінах і … вострае жаданне паехаць дадому, да матулі, да братоў і сясцёр. Але я не дазваляў сваім слабасцям узяць над сабою верх. Паступова ўцягнуўся і ўпэўніўся, што не памыліўся з выбарам будучай прафесіі.
Пасля заканчэння Сувораўскага вучылішча падаў дакументы ў ваенна-медыцынскую акадэмію ў г.Санкт-Пецярбургу. Мая маці, Любоў Мікалаеўна, заўсёды мяне падтрымлівала, але вельмі перажывала, што буду вучыцца далёка ад дома. Аднак, яна бачыла маё шчырае жаданне стаць ваенным урачом, бо сама па спецыяльнасці медык, і вось я яшчэ на адну прыступку стаў бліжэй да ажыццяўлення сваёй мары.
Курс навучання ў акадэміі — 6 гадоў, інтэрнатуру буду праходзіць у Беларусі. Вельмі хачу стаць практыкуючым кардыяхірургам. У акадэміі моцная матэрыяльна-тэхнічная база, практычна ўсе выкладчыкі — прафесары, таму пры жаданні можна атрымаць трывалыя веды і навыкі. Асабіста я вельмі люблю анатомію і фізпадрыхтоўку.
Сярод курсантаў — прадстаўнікі з розных краін свету. На факультэце 21 беларус, двое юнакоў вучыліся разам са мной у Сувораўскім ваенным вучылішчы. Пасля заканчэння Ваеннай акадэміі атрымаю дыплом міжнароднага ўзору.
Спадзяюся, што дамоў мы вернемся высокакваліфікаванымі спецыялістамі і прыменім усе свае навыкі і ўменні для ўмацавання здароўя беларускіх ваеннаслужачых.
Уладзіслаў БАЦЮНЯ, малодшы сяржант (радыст) 5-й асобнай брыгады спецыяльнага прызначэння, г.Мар’іна Горка.
— Ва ўсе часіны быць абаронцам сваёй Айчыны, свайго народа было і застаецца ганаровай справай. Служба ў арміі, вучоба ў ваенных установах адукацыі дазваляе навучыцца рабіць гэта прафесійна і на высокім узроўні.
Аб тым, што хачу звязаць сваё далейшае жыццё з ваеннай справай, вырашыў дзесьці гадоў у 16. У Клічаўскім аграрна-тэхнічным каледжы атрымаў спецыяльнасць тэхніка-механіка, мяркую, што ў жыцці гэтыя навыкі мне могуць спатрэбіцца.
Шчыра скажу, што прызыву на тэрміновую вайсковую службу вельмі чакаў. Ганаруся, што трапіў у так званыя элітныя войскі. Спачатку было даволі няпроста, але хутка ўцягнуўся ў вайсковы рытм жыцця. Вельмі дапамагло адаптавацца маё даўняе сяброўства са спортам: заўсёды ўдзельнічаў у розных спаборніцтвах, неаднойчы станавіўся пераможцам. Я і зараз актыўна займаюся спортам, абараняю гонар сваёй брыгады. Падчас нядаўніх спаборніцтваў па гіравым спорце заняў 3-е месца.
Вельмі яркай і запамінальнай падзеяй падчас праходжання службы стаў для мяне ўдзел у вучэннях “Захад-2017”. У чарговы раз наша Беларусь прадэманстравала ўсяму свету, што мае ўсё неабходнае для абароны сваіх рубяжоў і незалежнасці. Але пры гэтым мы застаемся мірнай і дружалюбнай краінай.
У маі бягучага года заканчваецца тэрмін маёй службы, адразу буду падаваць дакументы для паступлення на ваенную на службу па кантракту. Бацькі падтрымалі мой выбар, хаця ў нашай сям’і дагэтуль ваенных не было.
Служба ў арміі можа многаму навучыць. Асабіста я па-іншаму стаў глядзець на многія рэчы, стаў больш адказным, адчуў, што значаць паняцці ўзаемавыручка і сапраўднае мужчынскае сяброўства.