Сёння ў дашкольнай адукацыі адной з важных задач з’яўляецца гендэрнае выхаванне. Яно накіравана не толькі дапамагчы дзецям асэнсаваць сябе прадстаўнікамі свайго полу. Актуальнасць яго ў тым, каб у дзіцяці сфарміравалася ўстойлівае паняцце свайго полу: я — дзяўчынка, я — хлопчык. Гэтай тэме ў нашай установе нядаўна быў прысвечаны бацькоўскі сход, на якім у даступнай форме татам і мамам было расказана аб гендэрным падыходзе ў выхаванні дзіцяці. Інфармацыя цесна перапляталася з адпаведнымі па тэме цікавымі заданнямі, гульнямі.

Здавалася б, гендэрнае выхаванне ў сям’і наладжана з таго моманту, як толькі бацькі даведваюцца пра пол будучага дзіцяці. Ужо тады яны пачынаюць рыхтавацца да з’яўлення на свет хлопчыка ці дзяўчынкі: купляюць рэчы па колеру, цацкі па полу. Аднак гэта проста стэрэатып.
Разнаполае выхаванне ў дашкольнай установе ў многім абапіраецца на індывідуальныя асаблівасці канкрэтнага дзіцяці, залежыць ад тых прыкладаў паводзін мужчын і жанчын, з якімі маленькі чалавечак пастаянна сутыкаецца ў сям’і. Многія бацькі ўказваюць на гэты выхаваўчы момант і лічаць, што больш нічога рабіць не трэба. Праблема заключаецца ў тым, што часта сучасным дзецям складана выхаваць сябе самім, бо, да прыкладу, тата можа рэдка бываць дома, і маці асацыіруецца адразу з двума поламі. Зараз многія дзеці атаясамліваюць свой пол менавіта з такімі скажонымі паводзінамі: дзяўчынкі становяцца больш прамалінейнымі і грубымі, а хлопчыкі пераймаюць тып паводзін жанчын, якія знаходзяцца побач з імі дома. Назіраючы за дзецьмі, можна адчуць, што многія дзяўчынкі пазбаўлены пяшчоты, чуласці і цярплівасці. Хлопчыкі ж, наадварот, не імкнуцца пастаяць за сябе, слабыя фізічна, не вынослівыя і маральна няўстойлівыя.
Давайце паглядзім на дзяцей з розных бакоў. У раннім дзяцінстве дзяўчынкі больш паслухмяныя. Гэта запраграміравана прыродай. Жанчыны лепей прыстасоўваюцца да навакольнага асяроддзя, чым мужчыны. Аднак у падлеткавым узросце карціна некалькі мяняецца: хлопчыкі больш паслухмяна выконваюць указанні старэйшых, чым дзяўчынкі.
Сярод вынаходнікаў мужчын істотна больш, чым жанчын. Аднак гэта не азначае, што хлопчыкі больш здольныя і адораныя прыродай, чым дзяўчынкі. Даследаванні псіхолагаў паказалі, што адораных дзяўчынак дашкольнага і малодшага школьнага ўзростаў на некалькі працэнтаў больш, чым хлопчыкаў. У падлеткавым узросце карціна мяняецца, адораных хлопчыкаў становіцца ўжо больш.
Розная ў хлопчыкаў і дзяўчынак і працаздольнасць. Дзяўчынкі хутчэй уключаюцца ў работу, хлопчыкі ж “разгушкваюцца” і на педагога гля-дзяць больш рэдка. І да таго моманту, калі яны дасягнуць вяршыні працаздольнасці, дзяўчынкі пачынаюць стамлівацца.
Памылковым з’яўляецца меркаванне, што хлопчыкі не павінны плакаць. Часта яны больш эмацыянальна рэагуюць на тое, што адбываецца, больш адчувальныя да болю, чым дзяўчынкі.
Нюансаў у працэсе выхавання хлопчыкаў і дзяўчынак выяўляецца шмат. Але варта памятаць галоўнае: іх трэба любіць незалежна ад полу. І, тым не менш, ні ў якім разе нельга выхоўваць аднолькава. Вельмі важна, каб у свой час дзіцяці асэнсавала сябе прадстаўніком свайго полу.
Трэба адзначыць, што бацькі падчас сходу не былі пасіўнымі слухачамі і гледачамі, яны прымалі ўдзел у абмеркаванні пытанняў, звязаных з гендэрным выхаваннем дзяцей. Актыўнасць праявілі прадстаўнікі сем’яў Токаравых, Зайцавых, Ждановічаў, Старыншчукоў, Бяляўскіх, Бабічаў, Акуленкаў, Абдуліных, Пірожнікаў, Мухіных і іншых.
Наталля ХАХЛОВА, выхавальнік ясляў-садка №4 г.Кіраўска.