Кастусь Кірэенка

Магілёўшчына

Як толькі ліпень прыйдзе — не стрымаеце.

Я ўжо на крыллях.

Хто суддзя пачуццям?

Там, дзе шырокі Сож сярод бароў звіваецца,

Пакуль жыву —

Адно б твой голас чуць мне.

Гучаць дзяўчат запевы ў лузе скошаным.

Грымяць

Заводаў цэхі

Несціхана.

Зямля маёй цудоўнай Магілёўшчыны,

Ты ўся з красы і радасці саткана!

Як тут уладзіць сэрцу ўсхваляванаму!

Над жытняй нівай, над вадой крынічнай,

Сябры мае,

Яно зязюляй стане

І шмат гадоў шчаслівых вам наліча.

Ад звону піл аж стогне палясоўшчына —

Для шчырай працы зніклі перашкоды.

Зямля маёй цудоўнай Магілёўшчыны.

Я чую тваёй будучыні подых.

Там, дзе палын уранак сее росныя

Зярняты на пясчаныя лагчыны,—

Там пройдуць поля тлустыя барозны

І вырастуць жыты і садавіна.

Там, дзе рака сягоння ў бераг грукае,

Шукаючы ў Дняпро напрамак просты,—

Электрастанцыі гудзенне гулкае

Народзіцца і збудзіць краю вёрсты.

А між палёў дарогі лягуць новыя —

Ад Крычава да Горак і Мсціслаўля.

І буду шчасны я,

Калі вясноваю

Я песняй тваёй шчасце шчыра ўслаўлю;

Калі змагу, табою ў ласцы ўзрошчаны,

Тваю красу падняць у мужным слове…

Зямля маёй

Цудоўнай Магілёўшчыны,

У радаснай, у ласкавай абнове!

1949