Аварыя на Чарнобыльскай АЭС пакінула незагойную рану на беларускай зямлі, падзяліла жыццё большасці жыхароў краіны на два этапы: да трагедыі і пасля яе.
Нягледзячы на тое, што мінула ўжо 30 гадоў з дня тэхнагеннай катастрофы, многія з тых, каму давялося прымаць удзел у ліквідацыі наступстваў аварыі і зараз да дробязей памятаюць свае камандзіроўкі на забруджаную радыяцыяй тэрыторыю. Сярод іх і кіраўчанін Юрый Шкрабаў, які на той час працаваў вадзіцелем у райсельгасхіміі.
Разам з іншымі Юрыю Сяргеевічу давялося працаваць на забруджаных радыёнуклідамі землях Чэрыкаўскага і Краснапольскага раёнаў, вывозіць мел на палі, каб зменшыць утрыманне радыёнуклідаў у глебе. Працаваў пазменна: 2 тыдні вёў барацьбу з нябачным “ворагам” — радыяцыяй, потым 2 тыдні адпачываў.
33-гадовы кіраўчанін не надта ўсведамляў, наколькі небяспечнымі для ўласнага здароўя былі тыя камандзіроўкі, разуменне прыйшло пазней, калі чарнобыльская трагедыя пачала свой адлік чалавечых ахвяр…
Але гэта было пазней, а на той момант Юрый Сяргеевіч, як і сотні ін-шых ліквідатараў, адказна рабіў даручаную справу. За добрасумленныя адносіны Юрый Шкрабаў быў узнагароджаны медалём “Удзельнік ліквідацыі наступстваў аварыі ЧАЭС”.
Нягледзячы на тое, што мае права на заслужаны адпачынак, Ю.С.Шкрабаў працуе трактарыстам у раёне электрасетак. Дарэчы, тут жа шчыруе і Аляксей Бяляўскі, разам з якім яму давялося быць на забруджаных радыяцыяй тэрыторыях.
Дарэчы, Юрый Шкрабаў не толькі адказны працаўнік, ён — цудоўны сем’янін: разам з жонкай Галінай Леанідаўнай яны выхавалі сына і дачку, радуюць іх сваімі поспехамі і пяцёра ўнукаў.
Кожны год, калі на календары зноў красавік, а за вокнамі цудоўная, радуючая вока зеляніна, Юрый Сяргеевіч успамінае тую трагедыю, якая чорным крылом накрыла беларускую зямлю, перакрочыла мары і надзеі тысяч людзей, прымусіўшы іх пакінуць свае дамы, зямлю бацькоў і дзедаў…

Людміла ЛУКАНОВІЧ.